EZKABA

Espetxearen gaineko oroimena han egondako pertsona bakoitzarena da, haien familiena; han dago haien historia, han haien itxaropenak eta ilusio zapuztuak.

Presoa zenbaki hutsa da, bizkar busti bat, Manterola txokolatearen puskatxo bat, ur zikineko pote bat dilista edo txitxirio ale batekin, lurreko harizpiz osaturiko zigarro bat hamabi lagunen artean partekatua, zeru zati bat, matxinada bat, gutun moztu bat; eta heriotza bat, dela tiro baten eraginez, dela abitaminosiak edo “bihotzekoak” eraginda. Paretek eta hezurrek baizik ez diraute. Baina, eta hormak eta hildakoak mintzatuko balira?

Espetxe frankistaren bizi-baldintzei eta ihesari buruzko lana da eta, era berean, emakumeek ehundu-tako elkartasunezko sareei, laguntasunari, gizatasunari eta itxaropenari buruzkoa.